Hakikaten insanlar, bu dünyaya sadece imtihan olmak için girip çıkarlar, başka hiçbirşey için değil. Allah yardımcınız olsun.
Böylece, kaybedenler bu sınavda, en yüksek sonucu almayı başaramayanlar ve bu dünyaya gelmesinin sebebi yerine, dünyanın kendisi ile meşgul olanlardır.
Insanları görüyor musunuz? Onlar, solucanlar gibiler. Bazıları ezilerek ölür, bazıları boğularak ve bazıları şu veya bu sebepten ölür. Işte, bu dünyaya gelip, dünya ile meşgul olanlar, tıpkı bu solucanlar gibidirler. Aralarında hiçbir fark yoktur. Belki solucanlar, daha iyidir çünkü, insanlara verilen onlara verilmedi.
İnsanlar; imtihan olup, sonra da gitmek için geldiler. Bir kuşak gelir ve bir kuşak gider ve bütün insanlar, imtihan edilinceye kadar da, bu böyle devam eder.
Bu sebepten, her kim akıbetini dün öğrenmediyse, bugün veya yarın öğrenmeli ve buraya gelmesindeki amacı yerine getirene kadar da çabalamalıdır. Ve bu dünyada kendisine Allah’ın hoşnut olacağı bir hedef belirlemelidir. Yoksa, eğer helak olmamışsa bile, en azından kaybedenlerdendir.
İnsanoğlu, bu dünyaya, tıpkı solucan gibi mi, meşgul olmak için geliyor?! Siz, hiç bir solucanın yemeğini, başka bir solucana bağışladığını gördünüz mü? Veya yemeği için kavga ettiğini? Bir solucanının evini, başka bir solucan için terkettigini?
İnsandır bunları yapan. İnsanoğlu o kişidir ki, ne bu dünya ile kafası meşgul ne de ağzındaki lokmayla yetim veya aç birini beslemeyecek kadar cimridir. Ne de, sadece yabani yerlerde yaşamayı bilenlere ve evsizlere karşı, onu koruyan evini, paylaşmayacak kadar cimridir.
Sadece, bu dünya ile meşgul ve cimri olmayan insanoğlu, ağzındaki lokma ile yetim bir çocuğu veya aç birini besleyebilir. Sadece cimri olmayan insanoğlu, yabani yerlerde yaşayıp, evsiz olanlara karşı kendisini koruyan evini, evsizlerle paylasabilir.
Gördüğümüz ve bildiğimiz alışılmış insanlara gelince; bu insanların davranışları, bu solucanlardan çok farklı değildir.
Bahar otlarınına geviş getiren develer gibi değildir insanoğlu. Bilakis, insanoğlu, bu dünyayı görmezden gelir ve en sonunda, yerleşeceği ahireti ile ilgilenmeyi tercih eder. Bu sebepten, insanoğlunu, Yaratıcı’nın onurlandırmasına sahip olmak için, bir gününü bile boşa geçirmez bulursun.
Sanırım, sen, kardeşin ve kusurlu ben, bu gerçeği anlamak zorundayız ve geri kalan günlerimizden faydalanmalıyız ki böylece önceki günlerimizi harcadığımız gibi, bu günleri de harcamayalım. Zira herşeyi kaybetmeyelim.
Sanırım, kısa süreli ziyaretçi olan siz, kardeşiniz ve ben, bu gerçeği anlamalı ve kalan günlerimizin avantajından faydalanmalıyız. Ki böylece, önceden kaybetmiş olduğumuz günler gibi, bu günlerimizi ve de herşeyi, kaybetmemiş oluruz.
En önemli şey budur. Çünkü, biz kesinlikle gidiciyiz, kalmaya gelmedik. Belki bugün, yarın veya yüz yıl sonra, buradan ayrılacağız.
Tek bir sonuç vardır: Ayrılmak için geldik. Burası, teste tabi tutulduğumuz handır (geçiş yoludur). Ne eksik, ne fazla. O yüzden ne mutlu Hakkın rahmetine layık olup da, kazananlara!
Bilmemiz gereken hikmet şudur ki, biz gidiciyiz ve daha önce kaybettiğimiz fırsatlarımız gibi kalan firsatları da kaybetmemeliyiz.
Belki bu kelimeler size ağır gelecektir fakat bu sadece hakkında konusmamız gereken değil, aynı zamanda anlamamız ve uğrunda çalışmamız gereken gerçektir.
Allah’tan size yardımcı olmasını dilerim.
Ve dualarınızda beni unutmayınız. Allah yardımcınız olsun.
Kardeşinize büyük bir faydası olacak bir dua vardır. Kardeşinize bu duayı tekrar edebildiği kadar çok tekrar ettiriniz:
يامَنْ اسْمُهُ دَواءٌ وَذِكْرُهُ شِفاءٌ يامَنْ يَجْعَلْ الشِّفاءَ فيما يَشاءُ مِنَ الأشْياءِ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآل مُحَمَّد وَاجْعَل شِفائِي مِن هذا الدّاءِ باسْمِكَ هذا
Ey! İsmi deva ve zikri şifa olan! Ey, her hastalıktan istediğine şifa veren! Muhammed ve Ehlibeyt’ine salat et ve bu isminin kerametine, benim hastalığıma şifa ver.
Ya men ismuhu deva ve Zikrihu şifa, ya men yecal el şifa fime yeşe min eleşye, salli ala Muhammed ve alihi Muhammad ve icaal şifayi min heza adde bi ismike heza
يا الله ~ Ya Allah x10
يارَبْ ~ Ya Rab x10
يا أْرْحَمَ الرّاحِمِينْ ~ Ya Erham er Rahimin x10
Ahmed el Hasan a.s
Ahmed el Hasan 